هیچ خمری بی خماری دیده ای
هیچ گل بی زخم خاری دیده ای
در گلستان جهان آب و گل
بی خزانی نوبهاری دیده ای
چونک غم پیش آیدت در حق گریز
هیچ چون حق غمگساری دیده ای
کار حق کن بار حق کش جز ز حق
هیچ کس را کار و باری دیده ای
هیچ دل را بی صقال لطف او
در تجلی بی غباری دیده ای
بی جمال خوب دلدار قدیم
جز خیالی دل فشاری دیده ای
از نشاط صرف ناآمیخته
شرح ده ای دل تو باری دیده ای
در جهان صاف بی درد و دغل
بی خطر ایمن مطاری دیده ای
چون سگ کهف آی در غار وفا
ای شکاری چون شکاری دیده ای
لب ببند و چشم عبرت برگشا
چونک دیده اعتباری دیده ای
شمس تبریزی بگیرد دست تو
گر ز چشم بد عثاری دیده ای